sábado, 20 de noviembre de 2010

Aires das nosas brañas.....

Sinto as follas devaixo dos pes, o cantar dos paxariños entre as raiñas do sol marcadas na nevua, o frio da mañan acaricia o meu rostro, ladrar de cans lonxanos, ainda ornean os burros, xa tocan as can campas a misa, nas tellas se tumba o fume que o aire dabaxo empuxa pra riva delas, fumega a auga do manantial que corre pola ladeira cara o muiño, forza natural necesaria pra a muñada, o forno xa quente espera a masa levedada pra gestar o pan pra calmar a fame do labrego e gandeiro do rural...o leite freco da primeira munxida quenta o cacharro, espuma de nive, que no neno deixa bigotes o vever, no cortello alguien pide o seu desayuno.....da lentura do cocho de folla levantouse o cocho,,, e asi odia corre.....corre, un rural que morre, uns labregos e gandeiros abandonados no seu andar pola vida.......os señoritos da politica viven.......pero tamen morrerar...

No hay comentarios:

Publicar un comentario